یکى از اهداف اساسى آموزش و پرورش شکوفایى خلاقیت دانش آموزان است. اما با وجود اهمیت این موضوع، به علت هاى مختلف تاکنون کمتر به پژوهش و مطالعه بنیادى و برنامه ریزى در زمینه پرورش خلاقیت دانش آموزان، پرداخته شده است و این درحالى است که به شدت به نسلى خلاق و نوآور نیازمندیم.
براى ایجاد خلاقیت، هوش، استعداد، مهارت و تلاش لازم است، اما کافى نیست. انگیزه درونى نیز باید به آنها اضافه شود تا خلاقیت شکل گیرد. ما باید براى کودکانمان فرصت هایى را به وجود بیاوریم و مهارت هایى را به آنها آموزش دهیم تا استعدادهایشان را گسترش دهند و این محقق نخواهد شد مگر این که بین مهارت ها و علایق آنها وجه مشترکى بیابیم و آنها را رشد دهیم ارزشیابى توصیفى سعى کرده با تغییر در ساختار نظام ارزشیابى آن را به قدرى انعطاف پذیر کند تا با شیوه ها و علایق یادگیرى متفاوت، انطباق پیدا کند. در کلاس ارزشیابى توصیفى، کودکان در یادگیرى فعال هستند و احساس غرور و مالکیت نسبت به کلاس درس خود دارند. آنها در این کلاس آزادند تا انتخاب کنند. راهنمایى مى شوند و اختیار دارند تا در محیط کلاس، آن گونه که دوست دارند، یاد بگیرند. معلمین در طرح ارزشیابى توصیفى، با ایجاد جوى صمیمى و مطمئن در کلاس درس فضایى مساعد را براى رشد خلاقیت دانش آموزان فراهم کرده اند تا آنها بتوانند با آسودگى در کلاس به اظهارنظر بپردازند و بدون نگرانى هر سؤالى را که در ذهن دارند، مطرح کنند. آنها یاد گرفته اند که چگونه مهارت هاى یادگیرى را در قلمرو خاص به کودکان بیاموزند. آنها روش تفکر درباره مسائل و قوانین علمى را به دانش آموزان آموزش مى دهند. تحقیقات نشان داده است روابط صمیمانه و توأم با علاقه و احترام، نقش مؤثرى در خلاقیت دانش آموز دارد.
در ارزشیابى توصیفى، یادگیرى تفریحى مهم است. کودکان در کلاس تشویق مى شوند که علایق، تجارب و ایده هاى خود را به کلاس درس بیاورند و اجازه دارند درباره هدف هاى کار روزانه خود با معلمان بحث کنند. به آنها استقلال کارى داده مى شود تا تصمیم بگیرند. احساس آرامش مى کنند و تنش ها و فشارهاى کسب نمره را ندارند. آنها نه تنها از ایجاد هرگونه زمینه رقابت در کلاس درس، خوددارى مى کنند بلکه جوى را در کلاس ایجاد مى کنند که دانش آموزان در انجام وظایف به همدیگر کمک کنند، در ایده ها با هم سهیم شوند و به نتیجه نهایى کارافتخار کنند و این یعنى خلاقیت.